บึง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า បិង៑ (ปิงฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร បឹង (บึง)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บึง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bʉng |
ราชบัณฑิตยสภา | bueng | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bɯŋ˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
บึง