ลวก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *luəkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ลวก, ลาว ລວກ (ลวก), คำเมือง ᩃ᩠ᩅᨠ (ลวก), เขิน ᩃ᩠ᩅᨠ (ลวก), ไทลื้อ ᦷᦟᧅ (โลก), ไทดำ ꪩꪺꪀ (ลัวก), ไทขาว ꪩꪺ, แสก หล้วก, จ้วง lueg, จ้วงแบบจั่วเจียง lueg
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ลวก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lûuak |
| ราชบัณฑิตยสภา | luak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lua̯k̚˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ลวก (คำอาการนาม การลวก)
- กิริยาที่ของเหลวหรือไอที่ร้อนจัดหรือไฟมากระทบ
- น้ำร้อนลวก
- ถูกไอน้ำเดือดลวก
- ไฟลวก
- กิริยาที่ถูกน้ำร้อน ไอร้อน หรือไฟพลุ่งมากระทบผิว
- หม้อน้ำระเบิด น้ำร้อนพลุ่งมาลวกทำให้พองไปทั้งตัว
- ไฟพลุ่งมาลวกเนื้อลวกตัว
- รดหรือแช่ด้วยน้ำร้อน
- เอาน้ำร้อนมาลวกผัก
- ลวกผ้า
- ลวกชาม
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ลวก