เศรษฐี
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต श्रेष्ठिन् (ศฺเรษฺฐินฺ, “ประมุข, พ่อค้า”); เทียบภาษาบาลี เสฏฺิ
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เสด-ถี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sèet-tǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | set-thi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /seːt̚˨˩.tʰiː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เศรษฐี
คำวิสามานยนาม[แก้ไข]
เศรษฐี