กรุง

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ក្រុង៑ (กฺรุงฺ), ក្រុង (กฺรุง), កុរុង៑ (กุรุงฺ), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *kruŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ក្រុង (กฺรุง), ภาษาลาว ກຸງ (กุง)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์กฺรุง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgrung
ราชบัณฑิตยสภาkrung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kruŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

กรุง

  1. เมืองหลวง, เมืองซึ่งเป็นที่ตั้งรัฐบาลกลาง
  2. (โบราณ) ประเทศ
    กรุงสยาม
    กรุงจีน
  3. (โบราณ) กษัตริย์
    จึ่งกรุงสุทโธทนเห็นอัศจรรย์ก็ทูลพลันด่งงนี้ฯ
    (ม. คำหลวง ทศพร)