กรุง

ดูเพิ่ม: กรง, กรัง, กริ่ง, กริ๊ง, และ กรึง

ภาษาไทย

ยืมมาจากเขมรเก่า ក្រុង៑ (กฺรุงฺ), ក្រុង (กฺรุง), កុរុង៑ (กุรุงฺ), จากมอญ-เขมรดั้งเดิม *kruŋ; ร่วมเชื้อสายกับเขมร ក្រុង (กฺรุง), ลาว ກຸງ (กุง)

การแบ่งพยางค์		กฺรุง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	grung
	ราชบัณฑิตยสภา	krung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kruŋ˧/^{(สัมผัส)}

กรุง

เมืองหลวง, เมือง ซึ่ง เป็น ที่ตั้ง รัฐบาล กลาง
(โบราณ) ประเทศ
กรุงสยาม

กรุงจีน
(โบราณ) กษัตริย์
จึ่งกรุงสุทโธทนเห็นอัศจรรย์ก็ทูลพลันด่งงนี้ฯ
(ม. คำหลวง ทศพร)