จารึก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า *ចារិក (*จาริก), แผลงมาจากចារ៑ (จารฺ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ចារឹក (จารึก), ภาษาลาว ຈາຣຶກ (จารึก)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | จา-รึก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jaa-rʉ́k |
| ราชบัณฑิตยสภา | cha-ruek | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕaː˧.rɯk̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]จารึก (คำอาการนาม การจารึก)
- เขียนหรือจารให้เป็นรอยลึกเป็นตัวอักษรหรือภาพเป็นต้นบนแผ่นศิลา โลหะ หรือดินเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
- จารึกไว้ในดวงใจ
คำนาม
[แก้ไข]จารึก