จำนอง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
แผลงมาจาก จอง; จากภาษาเขมร ចំណង (จํณง), แผลงมาจาก ចង (จง)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | จำ-นอง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jam-nɔɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | cham-nong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕam˧.nɔːŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
จำนอง
- (กฎหมาย) ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้จำนอง เอาทรัพย์สินตราไว้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับจำนอง เพื่อเป็นประกันการชำระหนี้ โดยไม่ส่งมอบทรัพย์สินนั้นให้แก่ผู้รับจำนอง
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
จำนอง (คำอาการนาม การจำนอง)
- ผูก, คล้อง, หมายไว้, กำหนด, จำไว้
- ประพันธ์, แต่ง, เช่น จึ่งจำนองโคลงอ้าง ถวายแด่บพิตรเจ้าช้าง (ลิลิตพระลอ)
- เอาทรัพย์สินตราไว้เป็นประกันสำหรับจำนอง (ดูคำนาม)