คล้อง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับลาว ຄ້ອງ (ค้อง), อีสาน คล้อง, คำเมือง ᨣᩖᩬ᩶ᨦ (คลอ้ง) หรือ ᨣᩬ᩶ᨦ (คอ้ง), เขิน ᨣᩬ᩶ᨦ (คอ้ง), ไทลื้อ ᦅᦸᧂᧉ (ค้อ̂ง), ไทดำ ꪋ꫁ꪮꪉ (จ้̱อง), ไทใหญ่ ၵွင်ႉ (ก๎อ̂ง), ไทใต้คง ᥐᥩᥒᥳ (ก๎อ̂ง)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คฺล้อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | klɔ́ɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | khlong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰlɔːŋ˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]คล้อง (คำอาการนาม การคล้อง)