คล้อง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄ້ອງ (ค้อง), ภาษาไทใหญ่ ၵွင်ႉ (ก๎อ̂ง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คฺล้อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	klɔ́ɔng
	ราชบัณฑิตยสภา	khlong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰlɔːŋ˦˥/

คำกริยา

คล้อง (คำอาการนาม การคล้อง)

1. เอาของที่มีลักษณะเป็นเส้น เป็นวงหรือเป็นบ่วง คาดเกี่ยว หรือสวมสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้า

   ผ้าคล้องคอ

   คล้องพวงมาลัย

   คล้องช้าง

2. เอาของที่เป็นวงหรือโค้งเกี่ยวหรือเกี่ยวกัน

   ลูกโซ่คล้องกัน

   คล้องแขน

3. รับกัน

   ชื่อคล้องกัน