ข้ามไปเนื้อหา

ทิว

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ทิว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtiu
ราชบัณฑิตยสภาthio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰiw˧/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

ทิว

  1. แถวหรือแนวแห่งสิ่งที่ติดเนื่องกันไปยาวยืด
    ทิวเขา
    ทิวไม้

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ทิว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtiu
ราชบัณฑิตยสภาthio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰiw˧/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

ทิว

  1. (ธง~) ชื่อธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก
    คำพ้องความ: เทียว

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต दिव (ทิว) หรือภาษาบาลี ทิว

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์[เสียงสมาส]
ทิ-วะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtí-wá-
ราชบัณฑิตยสภาthi-wa-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰi˦˥.wa˦˥./

คำนาม

[แก้ไข]

ทิว

  1. (ภาษาหนังสือ, ร้อยกรอง) อีกรูปหนึ่งของ ทิวะ