ที่นั่ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ที่-นั่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tîi-nâng |
| ราชบัณฑิตยสภา | thi-nang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰiː˥˩.naŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ที่นั่ง
- ที่สำหรับนั่ง ซึ่งอาจเป็นเก้าอี้ ม้านั่ง บัลลังก์ อาสนะ เป็นต้น (คำลักษณนาม ที่นั่ง หรือ ที่)
- (ภาษาปาก, สแลง) ตำแหน่งหน้าที่ (คำลักษณนาม ที่นั่ง)
- (ราชาศัพท์) (พระ~) ที่สำหรับนั่ง, ที่ประทับ, บัลลังก์
- พระที่นั่งภัทรบิฐพระราชอาสน์
- (ราชาศัพท์) (พระ~) เรือนหรืออาคารที่พระมหากษัตริย์หรือราชวงศ์อยู่อาศัย ประกอบกรณียกิจ ฯลฯ
- พระที่นั่งจักรีมหาปราสาท
- (ราชาศัพท์) (พระ~) พาหนะ, ยานพาหนะ
- ม้า(พระ)ที่นั่ง
- ช้าง(พระ)ที่นั่ง
- รถ(พระ)ที่นั่ง
- เรือ(พระ)ที่นั่ง
- (ราชาศัพท์) (พระ~) ภูเขา (ใช้กับเทวดา)
- (ราชาศัพท์, พบได้ยาก) (พระ~) ก้น
คำสืบทอด
[แก้ไข]- → เขมร: ទីន័ង (ทีนัง)