ที่นั่ง

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		ที่-นั่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tîi-nâng
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	thi-nang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰiː˥˩.naŋ˥˩/^{(สัมผัส)}

ที่นั่ง

ที่สำหรับ นั่ง ซึ่ง อาจ เป็น เก้าอี้ ม้านั่ง บัลลังก์ อาสนะ เป็นต้น (คำลักษณนาม: ที่นั่ง หรือ ที่)
(ภาษาปาก, สแลง) ตำแหน่ง หน้าที่ (คำลักษณนาม: ที่นั่ง)
(ราชาศัพท์) (พระ~) ที่สำหรับนั่ง, ที่ประทับ, บัลลังก์
พระที่นั่งภัทรบิฐพระราชอาสน์
(ราชาศัพท์) (พระ~) เรือน หรือ อาคารที่พระมหากษัตริย์หรือราชวงศ์อยู่อาศัย ประกอบ กรณียกิจ ฯลฯ
พระที่นั่งจักรีมหาปราสาท
(ราชาศัพท์) (พระ~) พาหนะ, ยานพาหนะ
ม้า(พระ)ที่นั่ง

ช้าง(พระ)ที่นั่ง

รถ(พระ)ที่นั่ง

เรือ(พระ)ที่นั่ง
(ราชาศัพท์) (พระ~) ภูเขา (ใช้กับเทวดา)
(ราชาศัพท์, พบได้ยาก) (พระ~) ก้น