น้ำพริก

ภาษาไทย

รากศัพท์

น้ำ +‎ พริก

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		นั้ม-พฺริก	น้าม-พฺริก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nám-prík	náam-prík
	ราชบัณฑิตยสภา	nam-phrik	nam-phrik
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nam˦˥.pʰrik̚˦˥/(สัมผัส)	/naːm˦˥.pʰrik̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

น้ำพริก

1. อาหารชนิดหนึ่ง ปรุงด้วย กะปิ กระเทียม พริกขี้หนู มะนาว เป็นต้น ใช้เป็นเครื่องจิ้มหรือคลุกข้าวกิน ใช้น้ำปลาหรือน้ำปลาร้าแทนกะปิก็มี ใช้ของเปรี้ยวอื่น ๆ เช่น มะขาม มะดัน มะม่วง แทนมะนาวก็มี เรียกชื่อต่างกันไปตามเครื่องปรุง

   น้ำพริกปลาร้า

   น้ำพริกปลาย่าง

   น้ำพริกมะขาม

   น้ำพริกมะดัน

   น้ำพริกมะม่วง

2. เครื่องปรุงแกงเผ็ด แกงคั่ว หรือ แกงส้ม
3. อาหารคาวอย่างหนึ่ง ลักษณะอย่างแกง มี 3 รส แต่ค่อนข้างหวาน ทำด้วยถั่วเขียวโขลกกับเครื่องปรุง กินกับผักบางอย่างเป็นเหมือด ใช้คลุกกินกับขนมจีน, คู่กับ น้ำยา

คำเกี่ยวข้อง

• น้ำพริกขี้กา
• น้ำพริกเผา

 

คำสืบทอด

• → ญี่ปุ่น: ナムプリック
• → เกาหลี: 남프릭 (nampeurik)
• → ลาว: ນ້ຳພິກ (น้ำพิก)