ปั้นหยา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากเปอร์เซียคลาสสิก پنجه (ปันจฺะ, “อุ้งมือ; หัตถ์ของเจ้าเซ็น”) (ซึ่งมาจาก پنج (ปันจฺ, “ห้า”) + ـه (-อะ, “ปัจจัยทำให้คุณศัพท์เป็นนาม”))
วัตถุที่ทําเป็นหัตถ์ของเจ้าเซ็นดังกล่าว ประดิษฐานอยู่ในกะดีซึ่งมีลักษณะหลังคาเอนเข้าหาอกไก่ทั้ง 4 ด้าน จึงนำคำมาใช้เรียกทรงหลังคา
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ปั้น-หฺยา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpân-yǎa |
| ราชบัณฑิตยสภา | pan-ya | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pan˥˩.jaː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ปั้นหยา