วน
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ວົນ (ว็น)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | วน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | won |
| ราชบัณฑิตยสภา | won | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /won˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]วน (คำอาการนาม การวน)
ลูกคำ
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต वन (วน, “ป่า”) หรือภาษาบาลี วน (“ป่า”)
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | วน | [เสียงสมาส] วะ-นะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | won | wá-ná- |
| ราชบัณฑิตยสภา | won | wa-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /won˧/(สัมผัส) | /wa˦˥.na˦˥./ | |
คำนาม
[แก้ไข]วน
ลูกคำ
[แก้ไข]ภาษาบาลี
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม
[แก้ไข]วน ก.
การผันรูป
[แก้ไข]ตารางการผันรูปของ "วน" (เพศกลาง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | วนํ | วนานิ |
| กรรมการก (ทุติยา) | วนํ | วนานิ |
| กรณการก (ตติยา) | วเนน | วเนหิ หรือ วเนภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | วนสฺส หรือ วนาย หรือ วนตฺถํ | วนานํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | วนสฺมา หรือ วนมฺหา หรือ วนา | วเนหิ หรือ วเนภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | วนสฺส | วนานํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | วนสฺมิํ หรือ วนมฺหิ หรือ วเน | วเนสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | วน | วนานิ |
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]วน (คำอาการนาม การวน)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/on
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- อุปสรรคภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำหลักภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลี
- คำนามภาษาบาลีในอักษรไทย
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน