วิกาลโภชน์

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี วิกาลโภชน; เทียบเท่า วิกาล +‎ โภชน์

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		วิ-กาน-ละ-โพด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wí-gaan-lá-pôot
	ราชบัณฑิตยสภา	wi-kan-la-phot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/wi˦˥.kaːn˧.la˦˥.pʰoːt̚˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

วิกาลโภชน์

1. (ศาสนาพุทธ) การกินอาหารในเวลาวิกาล คือ ผิดเวลา ซึ่งว่าตามพระวินัยกำหนดไว้ตั้งแต่เที่ยงแล้วไปจนถึงอรุณขึ้น