วิกาล

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี วิกาล; เหมือนกับ วิ +‎ กาล

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์วิ-กาน[เสียงสมาส]
วิ-กาน-ละ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงwí-gaanwí-gaan-lá-
ราชบัณฑิตยสภาwi-kanwi-kan-la-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/wi˦˥.kaːn˧/(สัมผัส)/wi˦˥.kaːn˧.la˦˥./
คำพ้องเสียงวิการ

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

วิกาล

  1. ในยามค่ำคืนที่ค่อนไปทางดึก
    ขโมยเข้าบ้านในยามวิกาล
  2. (กฎหมาย) กลางคืน, ช่วงเวลาตั้งแต่ดวงอาทิตย์ตกถึงดวงอาทิตย์ขึ้น
    บุกรุกเคหสถานของผู้อื่นในยามวิกาล
  3. (ศาสนาพุทธ) ผิดเวลา (ใช้แก่การกินอาหารผิดเวลาตามที่พระวินัยกำหนด นับตั้งแต่เที่ยงแล้วไปจนถึงอรุณขึ้น)
    กินอาหารในเวลาวิกาล

การใช้[แก้ไข]

มักใช้คู่กับ ยาม เวลา เป็น ยามวิกาล เวลาวิกาล

คำประสม[แก้ไข]