หน้าแตก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | น่า-แตก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nâa-dtɛ̀ɛk |
| ราชบัณฑิตยสภา | na-taek | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /naː˥˩.tɛːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]หน้าแตก
- (ภาษาปาก) อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น
- เมื่อพบว่าเรื่องที่เขาพูดทุกคนรู้มาก่อนหน้านั้นแล้วก็ทำให้เขาหน้าแตกพอสมควร