หน้าแหก
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | น่า-แหก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nâa-hɛ̀ɛk |
ราชบัณฑิตยสภา | na-haek | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /naː˥˩.hɛːk̚˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
หน้าแหก
- (ภาษาปาก) อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น
- เขาหน้าแหกจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน
- (ภาษาปาก) มีแผลฉกรรจ์บนใบหน้า
- ฉันจะซัดแกให้หน้าแหก