หน้าแหก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | น่า-แหก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nâa-hɛ̀ɛk |
| ราชบัณฑิตยสภา | na-haek | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /naː˥˩.hɛːk̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]หน้าแหก
- (ภาษาปาก) อาการที่ต้องได้รับความอับอายขายหน้าอย่างยิ่งเพราะผิดหวังอย่างมากหรือเพราะถูกโต้ถูกย้อนกลับมาอย่างเถียงไม่ขึ้นเป็นต้น
- เขาหน้าแหกจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน
- (ภาษาปาก) มีแผลฉกรรจ์บนใบหน้า
- ฉันจะซัดแกให้หน้าแหก