เซียน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 仙／仙 (sian)[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เซียน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | siian |
| ราชบัณฑิตยสภา | sian | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sia̯n˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เซียน
- ผู้บำเพ็ญพรตจนมีอิทธิฤทธิ์, ผู้วิเศษ
- โดยปริยายหมายความว่า ผู้ที่เก่งหรือชำนาญในทางใดทางหนึ่งเป็นพิเศษ
- เซียนการพนัน
- เซียนกล้วยไม้