ดูด
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ˀduːtᴰ¹ᴸ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດູດ (ดูด), ภาษาไทลื้อ ᦡᦳᧆᧈ (ดุ่ด), ภาษาไทใหญ่ လုတ်ႇ (ลุ่ต) และ ႁုတ်ႇ (หุ่ต), ภาษาไทใต้คง ᥘᥧᥖᥴ (ลู๋ต), ภาษาพ่าเก ꩫုတ် (นุต์) และ ꩭုတ် (หุต์), ภาษาอาหม 𑜓𑜤𑜄𑜫 (ดุต์), ภาษาจ้วงแบบหนง ndut หรือ ndit, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง ndoet (ดด-ดูด)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ดูด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dùut |
| ราชบัณฑิตยสภา | dut | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /duːt̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ดูด (คำอาการนาม การดูด)