ผง
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับลาว ຜົງ (ผ็ง), ไทใหญ่ ၽွင် (ผอ̂ง), อาหม 𑜇𑜨𑜂𑜫 (ผอ̂ง์)
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ผง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pǒng |
ราชบัณฑิตยสภา | phong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰoŋ˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม
[แก้ไข]ผง
- สิ่งละเอียด
- ตำแป้งจนเป็นผง
- เศษสิ่งของเล็ก ๆ หรือละเอียดที่เหลือหรือร่วงจากวัสดุต่าง ๆ, มักเรียกว่า ขี้ผง หรือ เศษผง
ลูกคำ
[แก้ไข]คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ผง
- ที่ละเอียด
- นมผง
- แป้งผง