เกลียว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kliəwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກຽວ (กย̂ว) หรือ ແກວ (แกว), ภาษาไทใหญ่ ၵိဝ် (กิว)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เกฺลียว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gliao |
| ราชบัณฑิตยสภา | kliao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /klia̯w˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เกลียว
- สิ่งที่มีลักษณะเป็นรอยพันหรือบิดโดยรอยต่อเนื่องอย่างสว่าน หรือตะปูควง หรือเชือกที่ฟั่น เป็นต้น, ลักษณะของเชือกที่ฟั่น
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
|
คำกริยา[แก้ไข]
เกลียว (คำอาการนาม การเกลียว)
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
เกลียว
- โดยปริยายหมายความว่า ขยันขันแข็ง
- หากินตัวเป็นเกลียว
- น้ำหนึ่งใจเดียวกัน
- เข้ากันเป็นเกลียว