ขุม
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.kumᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 坎 (MC khomX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ขุม, ภาษาลาว ຂຸມ (ขุม), ภาษาไทใหญ่ ၶုမ် (ขุม), ภาษาไทดำ ꪄꪴꪣ (ฃุม), ภาษาไทใต้คง ᥑᥧᥛᥴ (ฃู๋ม), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜪 (ขุํ), ภาษาจ้วง gumz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kumq
การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ขุม | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǔm |
ราชบัณฑิตยสภา | khum | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰum˩˩˦/(สัมผัส) |
คำนาม
[แก้ไข]ขุม
คำลักษณนาม
[แก้ไข]ขุม
ภาษาญ้อ
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ขุม
- หลุม
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.kumᴬ, จากภาษาจีนยุคกลาง 坎 (MC khomX); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขุม, ภาษาลาว ຂຸມ (ขุม), ภาษาไทใหญ่ ၶုမ် (ขุม), ภาษาไทดำ ꪄꪴꪣ (ฃุม), ภาษาไทใต้คง ᥑᥧᥛᥴ (ฃู๋ม), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜪 (ขุํ), ภาษาจ้วง gumz, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kumq
คำนาม
[แก้ไข]ขุม
- หลุม
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- สัมผัส:ภาษาไทย/um
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำลักษณนามภาษาไทย
- คำหลักภาษาญ้อ
- คำนามภาษาญ้อ
- ศัพท์ภาษาอีสานที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอีสานที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาอีสานที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำนามภาษาอีสาน