คูหา

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต गुहा (คุหา)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คู-หา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kuu-hǎa
	ราชบัณฑิตยสภา	khu-ha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰuː˧.haː˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

คูหา

1. ถ้ำ
2. สิ่งก่อสร้างเป็นห้อง ๆ อย่างตึกแถวแต่ละห้อง
3. โดยอนุโลมใช้เรียกช่องที่กั้นไว้เป็นสัดส่วนสำหรับใช้ประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง

   คูหาลงคะแนนในที่เลือกตั้งสำหรับใช้ในการกาบัตรออกเสียงลงคะแนนเลือกตั้ง

คำลักษณนาม

คูหา

1. ลักษณนามเรียกสิ่งก่อสร้างเช่นนั้น

   ตึกแถวนี้มี ๑๐ คูหา