ชะตา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาบาลี ชาตา[1], รูปผันหนึ่งของ ชาต (“การเกิด”)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ชะ-ตา | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chá-dtaa |
ราชบัณฑิตยสภา | cha-ta | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰa˦˥.taː˧/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ชะตา
- ลักษณะหรืออัธยาศัยบางอย่างที่ทำให้รู้สึกชอบหรือไม่ชอบตั้งแต่แรกพบกัน
- ถูกชะตากัน
- ไม่ถูกชะตากัน
- ลักษณะที่บังเกิดสำแดงเหตุดีและร้าย
- ชะตาดี
- ชะตาร้าย
- ชะตาชีวิต
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, ชะตา (๒๒ มิถุนายน ๒๕๕๑).