บุบ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບຸບ (บุบ), ภาษาคำเมือง ᨷᩩᨷ (บุบ), ภาษาเขิน ᨷᩩ᩠ᨷ (บุบ), ภาษาไทลื้อ ᦢᦳᧇ (บุบ), ภาษาไทใหญ่ မုပ်း (มุ๊ป), ဝုပ်း (วุ๊ป), မူပ် (มูป), หรือ ဝူပ်း (วู๊ป); เทียบภาษาจ้วง mboep (บบ)
Jonsson (1991) ได้แนะนำว่ามาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ˀbupᴰ³ˢ แต่คำร่วมเชื้อสายมีแค่บางส่วน
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | บุบ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bùp |
ราชบัณฑิตยสภา | bup | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bup̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | บุพ |
คำกริยา[แก้ไข]
บุบ (คำอาการนาม การบุบ)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
บุบ (คำอาการนาม ความบุบ)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /bup˨˦/
คำกริยา[แก้ไข]
บุบ (คำอาการนาม การบุบ)
หมวดหมู่:
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทใหญ่/m
- สัมผัส:ภาษาไทย/up̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- พาลินโดรมภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- พาลินโดรมภาษาคำเมือง
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง