บุบ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: บีบ, บุ๋บ, บูบู, และ บู้บี้

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບຸບ (บุบ), ภาษาคำเมือง ᨷᩩᨷ (บุบ), ภาษาเขิน ᨷᩩ᩠ᨷ (บุบ), ภาษาไทลื้อ ᦢᦳᧇ (บุบ), ภาษาไทใหญ่ မုပ်း (มุ๊ป), ဝုပ်း (วุ๊ป), မူပ် (มูป), หรือ ဝူပ်း (วู๊ป); เทียบภาษาจ้วง mboep (บบ)

Jonsson (1991) ได้แนะนำว่ามาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ˀbupᴰ³ˢ แต่คำร่วมเชื้อสายมีแค่บางส่วน

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์บุบ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbùp
ราชบัณฑิตยสภาbup
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/bup̚˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงบุพ

คำกริยา[แก้ไข]

บุบ (คำอาการนาม การบุบ)

  1. ทุบ ตำ หรือเคี้ยวเบาพอให้เป็นรอยหรือแตก
    บุบกระเทียม

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

บุบ (คำอาการนาม ความบุบ)

  1. บู้ลง, บุ๋มลง
    ขันบุบ
    แก้มบุบ

ภาษาคำเมือง[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

บุบ (คำอาการนาม การบุบ)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨷᩩᨷ (บุบ)