ปู่

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *pɯwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປູ່ (ปู่), ภาษาคำเมือง ᨸᩪ᩵ (ปู่), ภาษาไทลื้อ ᦔᦴᧈ (ปู่), ภาษาไทดำ ꪜꪴ꪿ (ปุ่), ภาษาไทใหญ่ ပူႇ (ปู่), ภาษาอาหม 𑜆𑜥 (ปู), ภาษาปู้อี baus, ภาษาจ้วงแบบหนง buq, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง buq, ภาษาจ้วง baeuq; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *pʰuːʔ, ภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *apu

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ปู่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbpùu
ราชบัณฑิตยสภาpu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/puː˨˩/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

ปู่ (คำลักษณนาม คน)

  1. พ่อของพ่อ, ผัวของย่า
  2. ญาติผู้ชายหรือชายที่นับถือชั้นปู่

คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]

ดูเพิ่ม[แก้ไข]