ปู่
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *pɯwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨸᩪ᩵ (ปู่), ลาว ປູ່ (ปู่), ไทลื้อ ᦔᦴᧈ (ปู่), ไทดำ ꪜꪴ꪿ (ปุ่), ไทใหญ่ ပူႇ (ปู่), ไทใต้คง ᥙᥧᥱ (ปู่), อาหม 𑜆𑜥 (ปู), ปู้อี baus, จ้วง baeuq, จ้วงแบบหนง buq, จ้วงแบบจั่วเจียง buq; เทียบไหลดั้งเดิม *pʰuːʔ, ออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *apu
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปู่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpùu |
| ราชบัณฑิตยสภา | pu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /puː˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ปู่ (คำลักษณนาม คน)