พระราชบัญญัติ

ภาษาไทย

รากศัพท์

พระ +‎ ราช +‎ บัญญัติ; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ Act of Parliament, Act

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พฺระ-ราด-ชะ-บัน-หฺยัด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	prá-râat-chá-ban-yàt
	ราชบัณฑิตยสภา	phra-rat-cha-ban-yat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰra˦˥.raːt̚˥˩.t͡ɕʰa˦˥.ban˧.jat̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

พระราชบัญญัติ (คำลักษณนาม ฉบับ)

1. (กฎหมาย, เฉพาะไทย) รูปแบบของกฎหมายที่พระมหากษัตริย์ทรงตราขึ้นโดยคำแนะนำและยินยอมของฝ่ายนิติบัญญัติ, ย่อว่า พ.ร.บ.