ลัก
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̬.lakᴰ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩃᩢ᩠ᨠ (ลัก), ปักษ์ใต้ หลัก, ลาว ລັກ (ลัก), ไทลื้อ ᦟᧅ (ลัก), ไทดำ ꪩꪰꪀ (ลัก), ไทขาว ꪩꪰꪀ, ไทใหญ่ လၵ်ႉ (ลั๎ก), อาหม 𑜎𑜀𑜫 (ลก์), แสก ลั̄ก, จ้วงแบบจั่วเจียง laeg, จ้วง laeg
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ลัก | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lák |
| ราชบัณฑิตยสภา | lak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lak̚˦˥/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำกริยา
[แก้ไข]ลัก (คำอาการนาม การลัก)
คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]ลัก
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /lak˦˥/
คำกริยา
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ak̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ไทย entries with incorrect language header
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำเมือง entries with incorrect language header
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง