ลัก
ไบยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้]
รากศัพท์[แก้]
จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.lakᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລັກ (ลัก), ภาษาไทลื้อ ᦟᧅ (ลัก), ภาษาไทใหญ่ လၵ်ႉ (ลั๎ก), ภาษาอาหม 𑜎𑜀𑜫 (ลก์), ภาษาแสก ลั̄ก
การออกเสียง[แก้]
| พยางค์ | ลัก |
|---|---|
| สัทอักษรสากล | /lak̚˦˥/ |
| คำพ้องเสียง |
คำกริยา[แก้]
ลัก (คำอาการนาม การลัก)
- เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย
- ลักทรัพย์
- แอบทำ, ลอบทำ
- ลักกินขนมในห้องเรียน
- ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ
คำกริยาวิเศษณ์[แก้]
ลัก
ภาษาคำเมือง[แก้]
คำกริยา[แก้]
ลัก (คำอาการนาม ก๋ารลัก)
- ขโมย
