ลัก
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
เนื้อหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.lakᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩢ᩠ᨠ (ลัก), ภาษาลาว ລັກ (ลัก), ภาษาไทลื้อ ᦟᧅ (ลัก), ภาษาไทใหญ่ လၵ်ႉ (ลั๎ก), ภาษาอาหม 𑜎𑜀𑜫 (ลก์), ภาษาแสก ลั̄ก
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ลัก | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lák |
| ราชบัณฑิตยสภา | lak | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lak̚˦˥/ | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำกริยา[แก้ไข]
ลัก (คำอาการนาม การลัก)
- เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย
- ลักทรัพย์
- แอบทำ, ลอบทำ
- ลักกินขนมในห้องเรียน
- ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ
คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]
ลัก
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำกริยา[แก้ไข]
ลัก (คำอาการนาม ก๋ารลัก)
- อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩢ᩠ᨠ (ลัก)
