ลืมตน
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ลืม-ตน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lʉʉm-dton |
| ราชบัณฑิตยสภา | luem-ton | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lɯːm˧.ton˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ลืมตน (คำอาการนาม การลืมตน หรือ ความลืมตน)
- ขาดความระลึกถึงฐานะเดิมของตน, ลืมนึกถึงฐานะของตนไปชั่วคราว
- ได้ดีแล้วอย่าลืมตน
- ลืมนึกถึงความจริงประการหนึ่งของโลกที่ว่าสิ่งทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยงอาจแปรเปลี่ยนได้
- เหลิงอำนาจจนลืมตน