ลืมตน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ลืม-ตน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lʉʉm-dton |
| ราชบัณฑิตยสภา | luem-ton | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lɯːm˧.ton˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา[แก้ไข]
ลืมตน (คำอาการนาม การลืมตน หรือ ความลืมตน)
- ขาดความระลึกถึงฐานะเดิมของตน, ลืมนึกถึงฐานะของตนไปชั่วคราว
- ได้ดีแล้วอย่าลืมตน
- ลืมนึกถึงความจริงประการหนึ่งของโลกที่ว่าสิ่งทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยงอาจแปรเปลี่ยนได้
- เหลิงอำนาจจนลืมตน