วรรณยุกต์
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | วัน-นะ-ยุก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wan-ná-yúk |
ราชบัณฑิตยสภา | wan-na-yuk | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wan˧.na˦˥.juk̚˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม
[แก้ไข]วรรณยุกต์ (คำลักษณนาม เสียง หรือ รูป หรือ ตัว)
- (สัทศาสตร์) ระดับเสียงสูงต่ำที่ปรากฏในภาษาต่าง ๆ และทำให้คำมีความหมายแตกต่างกัน
- เครื่องหมายหรือตัวอักษรที่ใช้แสดงเสียงเช่นนั้น
การใช้
[แก้ไข]วรรณยุกต์ในภาษาไทย มี 5 เสียง คือ เสียงสามัญ เสียงเอก เสียงโท เสียงตรี เสียงจัตวา มีรูปเครื่องหมายบอกระดับของเสียงอยู่เบื้องบนอักษร 4 รูป คือ ◌่ (ไม้เอก) ◌้ (ไม้โท) ◌๊ (ไม้ตรี) ◌๋ (ไม้จัตวา) จากหลักการผันวรรณยุกต์ของไตรยางศ์ เสียงกับรูปอาจไม่ตรงกันก็ได้
คำพ้องความ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ระดับเสียงสูงต่ำ
หมวดหมู่:
- คำประสมภาษาไทย
- สัมผัส:ภาษาไทย/uk̚
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 3 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม เสียง
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม รูป
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ตัว
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย รร
- th:สัทศาสตร์
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาไทย/l
- รายการที่มีกล่องคำแปล