สรรค์

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต सर्ग (สรฺค, “สร้างอย่างพระพรหมสร้างโลก”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สัน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎn
	ราชบัณฑิตยสภา	san
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/san˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศัล ศัลย์ สรร สรรพ์ สัณฑ์ สัณห์ สัน สันต์

คำกริยา

สรรค์ (คำอาการนาม การสรรค์)

1. สร้างให้มีให้เป็นขึ้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ สร้าง เป็น สรรค์สร้าง หรือ สร้างสรรค์