สวะ
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สะ-หฺวะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-wà |
ราชบัณฑิตยสภา | sa-wa | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.waʔ˨˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
เทียบภาษาบาลี ฉว (“ศพ; เลว”) หรือ สวติ (“ไหล; หยด”)
คำนาม[แก้ไข]
สวะ
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
สวะ (คำอาการนาม ความสวะ)
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
แผลงมาจาก สละ
คำกริยา[แก้ไข]
สวะ
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /swaʔ˨˦/
คำกริยา[แก้ไข]
สวะ (คำอาการนาม การสวะ)
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aʔ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาบาลี/m
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ใช้ในบทร้อยกรอง
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง terms with redundant head parameter
- คำสกรรมกริยาภาษาคำเมือง