เกลือ

ภาษาไทย

(1) เกลือ

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *klwɯəᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖᩮᩥᩬᩋ (กเลิออ), ภาษาลาว ເກືອ (เกือ), ภาษาไทใหญ่ ၵိူဝ် (เกิว), ภาษาอาหม 𑜀𑜢𑜤𑜈𑜫 (กึว์), ภาษาจ้วง gyu，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gwa

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เกฺลือ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	glʉʉa
	ราชบัณฑิตยสภา	kluea
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/klɯa̯˧/

คำนาม

เกลือ

1. วัตถุที่มีรสเค็ม ใช้ประกอบอาหารเป็นต้น โดยทั่วไปได้มาจากน้ำทะเล
2. (เคมี) สารประกอบซึ่งประกอบด้วยโลหะหรือหมู่ธาตุที่เทียบเท่าโลหะกับอนุมูลกรด

คำพ้องความ

• (1) เกลือสมุทร

คำเกี่ยวข้อง

กัดก้อนเกลือกิน กินเกลือกินกะปิ กรดเกลือ เกลือกรด เกลือแกง เกลือเงิน เกลือจิ้มเกลือ เกลือจืด

เกลือด่าง เกลือด่างคลี เกลือทะเล เกลือบก เกลือเบส เกลือเบสิก เกลือป่น เกลือปรกติ

เกลือเป็นหนอน เกลือฟอง เกลือเม็ด เกลือยูเรต เกลือแร่ เกลือสมุทร เกลือสินเธาว์ เกลือหิน

ใกล้เกลือกินด่าง ข้าวเหลือเกลืออิ่ม ขี้เกลือ ฆ่าควายเสียดายเกลือ ดีเกลือ นาเกลือ น้ำเกลือ

คำแปลภาษาอื่น

(1) วัตถุที่มีรสเค็ม

• ลาว : ເກືອ ^(la)
• เยอรมัน : Speisesalz ^(de) ก., Salz ^(de) ก.

• อังกฤษ : salt ^(en)
• ฮินดี : स्वाद ^(hi), मजाक ^(hi), लवण ^(hi), बुद्धि ^(hi), नमक ^(hi)

(2) สารประกอบทางเคมี

• เยอรมัน :Salz ^{:de:Salz| (de)} ก.

• อังกฤษ : salt ^{:en:salt| (en)}