เขียง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) ขยง
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *χiəŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂຽງ (ขย̂ง), ภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᨿᨦ (ขยง), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᨿᨦ (ขยง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦃᧂ (เฃง), ภาษาไทใหญ่ ၶဵင် (เขง), ภาษาไทใต้คง ᥑᥥᥒᥴ (เฃ๋ง), ภาษาจ้วง gieng (เกียง), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kieng (เขียง)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เขียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǐiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | khiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰia̯ŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เขียง