พาย
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | พาย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | paai |
| ราชบัณฑิตยสภา | phai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰaːj˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ภาย | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພາຍ (พาย)
คำนาม[แก้ไข]
พาย
- เครื่องมือสำหรับพุ้ยน้ำให้เรือเคลื่อนไป ทำด้วยไม้ มีด้ามกลมยาวประมาณ 2 ศอกสำหรับจับ ส่วนที่ใช้พุ้ยน้ำมีลักษณะแบน เรียกว่า ใบพาย, ถ้าลอกลวดเป็นคิ้วตลอดกลางใบพาย เรียกว่า พายคิ้ว, ถ้าด้ามสั้น ใบป้อม เพื่อให้จับได้ถนัด เรียกว่า พายทุย
- เรียกไม้แบน ๆ ที่มีรูปคล้ายพาย
- พายกวนขนม
คำกริยา[แก้ไข]
พาย (คำอาการนาม การพาย)
คำพ้องความ[แก้ไข]
- (คำนามหรือคำกริยา): แจว
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ pie
คำนาม[แก้ไข]
พาย
- ขนมอบชนิดหนึ่ง ทำจากแป้งพับทบเป็นชั้น ๆ ใส่ไส้แยมหรือชีสเป็นต้น อบให้ภายนอกสุกเหลืองเกรียมแต่ภายในนุ่ม
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ pi
คำนาม[แก้ไข]
พาย