เพชร

ภาษาไทย

เพชร

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้, สะกดผิด) เพ็ชร
• (สะกดผิด) เพรช

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต वज्र (วชฺร, “แข็ง”); เทียบภาษาบาลี วชิร (“อาวุธของพระอินทร์, สายฟ้า”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເພັດ (เพัด), ภาษาเขมร ពេជ្រ (เพชฺร)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ; เสียงสระสั้น}		เพ็ด	[เสียงสมาส] เพ็ด-ชะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pét	pét-chá-
	ราชบัณฑิตยสภา	phet	phet-cha-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰet̚˦˥/(สัมผัส)	/pʰet̚˦˥.t͡ɕʰa˦˥./
คำพ้องเสียง แก้ไข		เพ็จ

คำนาม

เพชร

1. ชื่อแก้วที่แข็งที่สุดและมีน้ำแวววาวมากกว่าพลอยอื่น ๆ ใช้ทำเครื่องประดับหรือใช้ประโยชน์ในทางอุตสาหกรรม

คำพ้องความ

• วชิร, วชิระ
• วัชร, วัชระ, พัชระ

คำแปลภาษาอื่น

แก้วที่แข็งที่สุด

• ไทใหญ่: ၸိင်ႇ (shn) (จิ่ง)
• ฝรั่งเศส: diamant (fr) ช. (ดียาม็อง)
• เยอรมัน: Diamant (de) ช.
• ลาว: ເພັດ (lo) (เพัด)
• อังกฤษ: diamond (en) (ดายเมินด์)

คำคุณศัพท์

เพชร

1. โดยปริยายหมายความว่า แข็งที่สุด

   เหล็กเพชร

   ใจเพชร

คำวิสามานยนาม

เพชร

1. (ภาษาปาก) คำตัดทอนของ เพชรบุรี