เยี่ยว

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *niəwᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 尿 (MC neu^H); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຍ່ຽວ (ย่̰ย͢ว), ภาษาคำเมือง ᨿ᩠ᨿ᩵ᩅ (ยย่ว), ภาษาเขิน ᨿ᩠᩵ᨿᩴ (ย่ยํ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦍᧁᧈ (เย่ว), ภาษาไทดำ ꪹꪑꪸ꪿ꪫ (เญย่͢ว), ภาษาไทใหญ่ ယဵဝ်ႈ (เย้ว), ภาษาอาหม 𑜊𑜢𑜈𑜫 (ยิว์), ภาษาจ้วง nyouh, ภาษาจ้วงแบบหนง nyuh, ภาษาแสก หญู้

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เยี่ยว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yîao
	ราชบัณฑิตยสภา	yiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/jia̯w˥˩/(ส)

คำนาม

เยี่ยว

1. ของเหลวที่เสียซึ่งไตขับถ่ายออกจากโลหิต, น้ำปัสสาวะ, น้ำเบา

คำกริยา

เยี่ยว (คำอาการนาม การเยี่ยว)

1. ถ่ายปัสสาวะ, เบา

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:เยี่ยว