เยี่ยว

ดูเพิ่ม: เยียว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เยี่ยว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yîao
	ราชบัณฑิตยสภา	yiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/jia̯w˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *niəwᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 尿 (MC newH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຍ່ຽວ (ย่ย̂ว), ภาษาคำเมือง ᨿ᩠ᨿ᩵ᩅ (ยย่ว), ภาษาเขิน ᨿ᩠ᨿ᩵ᩴ (ยย่ํ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦍᧁᧈ (เย่ว), ภาษาไทดำ ꪹꪑꪸ꪿ꪫ (เญย่̂ว) หรือ ꪵꪙ꪿ꪫ (แน่ว), ภาษาไทขาว ꪵꪙꪫꫀ, ภาษาไทใหญ่ ယဵဝ်ႈ (เย้ว), ภาษาอาหม 𑜊𑜢𑜈𑜫 (ยิว์), ภาษาจ้วง nyouh, ภาษาจ้วงแบบหนง nyuh, ภาษาแสก หญู้

คำนาม

เยี่ยว

1. ของเหลวที่เสียซึ่งไตขับถ่ายออกจากโลหิต, น้ำปัสสาวะ, น้ำเบา

คำกริยา

เยี่ยว (คำอาการนาม การเยี่ยว)

1. ถ่ายปัสสาวะ, เบา

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:เยี่ยว

รากศัพท์ 2

แผลงมาจาก เยี่ยม

คำคุณศัพท์

เยี่ยว

1. (ภาษาปาก, สแลง) เยี่ยม, ยิ่ง, เด่น, เลิศ