ข้ามไปเนื้อหา

โฆษะ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากสันสกฤต घोष (โฆษ, เสียงดัง)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์โค-สะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkoo-sà
ราชบัณฑิตยสภาkho-sa
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰoː˧.saʔ˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

โฆษะ

  1. ก้อง
  2. เสียงสระหรือพยัญชนะซึ่งขณะที่เปล่งออกมาเส้นเสียงสั่น ในภาษาไทยได้แก่เสียง เมื่อเป็นพยัญชนะต้น เสียง และเสียงสระทุกเสียง
  3. (ไวยากรณ์) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลี และสันสกฤตที่มีเสียงก้องว่า พยัญชนะโฆษะ ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ 3, 4, 5 ของวรรค ย ร ล ว