ม

ม U+0E21, ม THAI CHARACTER MO MA ← ภ [U+0E20] Thai ย → [U+0E22]

ดูเพิ่ม: ม., มิ, มี, มุ, มู่, และ มู๋

ภาษาร่วม

การออกเสียง

• (พยัญชนะต้น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /m-/
• (พยัญชนะสะกด) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /-m/

ตัวอักษร

ม

1. พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /m/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /ɱ/, เสียงนาสิกในสระ

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

รูปแบบอื่น

• (รหัสมอร์ส) --
• (อักษรเบรลล์) ⠍
• (ภาษามือ) (เทียบเท่า ASL: M)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มอ	มอ-ม้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mɔɔ	mɔɔ-máa
	ราชบัณฑิตยสภา	mo	mo-ma
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɔː˧/(สัมผัส)	/mɔː˧.maː˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ม. มอ

ตัวอักษร

ม

1. พยัญชนะตัวที่ 33 เรียกว่า ม ม้า เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม

รากศัพท์ 2

ย่อมาจากภาษาบาลี มารุต (“ลม”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	má
	ราชบัณฑิตยสภา	ma
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/maʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

ม

1. ชื่อคณะฉันท์ มีครุล้วน เรียกว่า ม คณะ