ວັນ

ดูเพิ่ม: ວນ, ວິນ, ວຸ້ນ, และ ວົນ

ภาษาลาว

การออกเสียง

• (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [ʋan˧˥]
• (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: [ʋan˩˨]
• การแบ่งพยางค์: ວັນ
• สัมผัส: -an

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ŋwanᴬ², จากภาษาไทดั้งเดิม *ŋwanᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย วัน, ภาษาคำเมือง ᩅᩢ᩠ᨶ (วัน), ภาษาไทลื้อ ᦞᧃ (วัน), ภาษาไทดำ ꪹꪫꪸꪙ (เวย̂น), ภาษาไทขาว ꪫꪲꪙ, ภาษาไทใหญ่ ဝၼ်း (วั๊น), ภาษาไทใต้คง ᥝᥢᥰ (วั๊น), ภาษาอาหม 𑜈𑜃𑜫 (บน์), ภาษาจ้วง ngoenz, ภาษาปู้อี nguanz; ร่วมรากกับ ເວັນ (เวัน)

คำนาม

ວັນ • (วัน)

1. วัน

ดูเพิ่ม

• (หน่วยเวลา) ໜ່ວຍເວລາ (หน่วยเวลา); ປີ (ปี, “ปี”), ເດືອນ (เดือน, “เดือน”), ສັບປະດາ (สับปะดา, “สัปดาห์”) / ອາທິດ (อาทิด, “อาทิตย์”), ມື້ (มื้, “วัน”) / ວັນ (วัน, “วัน”), ຊົ່ວໂມງ (ซ็่วโมง, “ชั่วโมง”), ນາທີ (นาที, “นาที”), ວິນາທີ (วินาที, “วินาที”)

รากศัพท์ 2

คำนาม

ວັນ • (วัน) (คำลักษณนาม ໂຕ)

1. (ແມງ~) วัน

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาบาลี วณฺณ (“สี; ชั้นชน”); เทียบภาษาสันสกฤต वर्ण (วรฺณ)

คำนาม

ວັນ • (วัน)

1. วรรณ (สี, ชนชั้น, หนังสือ)

คำพ้องความ

วรรณ

• ວັນນະ (วันนะ)

 

รากศัพท์ 4

ยืมมาจากภาษาบาลี วน (“ป่าไม้”)

คำนาม

ວັນ • (วัน)

1. ป่าไม้, ดง

คำพ้องความ

ป่าไม้, ดง

• ດົງ (ด็ง)
• ພະນະ (พะนะ)
• ພະນາ (พะนา)
• ວະນະ (วะนะ)
• ວະນາ (วะนา)

 

ลูกคำ

ป่าไม้, ดง

• ໄພວັນ (ไพวัน)
• ເວນຸວັນ (เวนุวัน)
• ສາລະວັນ (สาละวัน)
• ອຳພະວັນ (อำพะวัน)

 

รากศัพท์ 5

ยืมมาจากภาษาบาลี วณ (“แผล”)

คำนาม

ວັນ • (วัน)

1. วัณ (แผล, ฝี), วณะ

คำพ้องความ

วัณ, วณะ

• ວະນະ (วะนะ)