မုၼ်

ดูเพิ่ม: မန်, မိုၼ်း, မိုၼ်ႇ, မိုၼ်ႉ, မိုꩫ်, မိူၼ်, မိၼ်, မီန, မီꩫ်ႈ, မုနိ, မုၼ်ႈ, မူၼ်, မူၼ်း, မူၼ်ႇ, မူၼ်ႈ, မဵၼ်, မဵၼ်း, မဵၼ်ႈ, မၼ်း, မၼ်ႈ, မႅၼ်ႈ, မꩫ်း, และ မꩫ်ႈ

ภาษาไทใหญ่

การออกเสียง

สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /mun˨˦/
เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: หฺมุ๋น
สัมผัส: -un

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓɯnᴬ (“ฟ้า, สวรรค์”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย บน, ภาษาลาว ບົນ (บ็น), ภาษาอีสาน บน, ภาษาคำเมือง ᨷᩫ᩠ᨶ (บ็น), ภาษาเขิน ᨷᩫ᩠ᨶ (บ็น), ภาษาไทลื้อ ᦥᦳᧃ (บุ̱น) หรือ ᦢᦳᧃ (บุน), ภาษาจ้วง mbwn, ภาษาปู้อี mbenl, ภาษาแสก บึ๋น; ร่วมรากกับ ဝုၼ် (วุน) မူၼ် (มูน) และဝူၼ် (วูน)

คำนาม

မုၼ် • (มุน)

ข้าง บน

คำกริยาวิเศษณ์

မုၼ် • (มุน)

เหนือ, ข้าง บน

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาบาลี ปุญฺญ; เทียบภาษาสันสกฤต पुण्य (ปุณฺย); ร่วมรากกับ ဝုၼ် (วุน)

คำนาม

မုၼ် • (มุน)

การใช้

ถ้าหมายถึง เกียรติ อาจใช้ประกอบคำว่า ၽုင်း (ผุ๊ง) เป็น မုၼ်ၽုင်း (มุนผุ๊ง)

รากศัพท์ 3

ร่วมรากกับ မွၼ် (มอ̂น)

คำกริยา

မုၼ် • (มุน) (คำอาการนาม လွင်ႈမုၼ်)

(สกรรม) หนุน, ค้ำ