เขี้ยว
ดูเพิ่ม: เขียว
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *χeːwꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน แข่ว หรือ แข้ว, ภาษาลาว ແຂ້ວ (แข้ว), ภาษาคำเมือง ᨡ᩠᩶ᨿᩅ (ข้ยว), ภาษาไทใหญ่ ၶဵဝ်ႈ (เข้ว), ภาษาคำตี้ ၵိဝ်ႛ, ภาษาอาหม 𑜁𑜢𑜈𑜫 (ขิว์), ภาษาจ้วง heuj, ภาษาจ้วงใต้ keuj
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เขี้ยว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kîao |
| ราชบัณฑิตยสภา | khiao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰia̯w˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เขี้ยว
- ฟันแหลมคมสำหรับฉีกเนื้อและอาหาร อยู่ระหว่างฟันหน้ากับกราม
- สิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
- เขี้ยวหัวเทียน
- เขี้ยวตะขาบ
คำพ้องความ
[แก้ไข]คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข](1)
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kʰĩːaw/
คำนาม
[แก้ไข]เขี้ยว
ภาษาปักษ์ใต้
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xiəwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย เขียว, ภาษาคำเมือง ᨡ᩠ᨿᩅ (ขยว), ภาษาลาว ຂຽວ (ขย̂ว), ภาษาเขิน ᨡ᩠ᨿᩴ (ขยํ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦃᧁ (เฃว), ภาษาไทดำ ꪵꪄꪫ (แฃว), ภาษาไทขาว ꪄꪸꪫ, ภาษาไทใหญ่ ၶဵဝ် (เขว), ภาษาอาหม 𑜁𑜢𑜈𑜫 (ขิว์), ภาษาจ้วง heu, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง keu
คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เขี้ยว
- สีเขียว
อ้างอิง
[แก้ไข]- “เขี้ยว” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 8
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯w
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- Pages with language headings in the wrong order
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีคำแปลภาษาไทใหญ่
- หน้าที่มีคำแปลภาษาเยอรมัน
- หน้าที่มีคำแปลภาษาลาว
- หน้าที่มีคำแปลภาษาอังกฤษ
- หน้าที่มีคำแปลภาษาอิตาลี
- th:ฟัน
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- ภาษาคำเมือง:กายวิภาคศาสตร์
- ศัพท์ภาษาปักษ์ใต้ที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาปักษ์ใต้ที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาปักษ์ใต้
- คำคุณศัพท์ภาษาปักษ์ใต้