เวียง
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (เลิกใช้) วยง
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาเขมรเก่า វាង៑ (วางฺ), វាង្ង៑ (วางฺงฺ), វង៑ (วงฺ), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *wa(a)ŋ[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩅ᩠ᨿᨦ (วยง), ภาษาลาว ວຽງ (วย̂ง), ภาษาไทใหญ่ ဝဵင်း (เว๊ง); ร่วมรากกับ วง and วัง
ภาษาเขมร វៀង (เวียง) คือคำที่ยืมกลับไปจาก "เวียง" ที่เป็นภาษาไทยหรือลาว
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เวียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | wiiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | wiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /wia̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เวียง
- เมืองที่มีกำแพงล้อม
- (โบราณ) ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่ปกครองท้องที่ดูแลทุกข์สุขของราษฎร
อ้างอิง[แก้ไข]
- ↑ Shorto, H. A Mon-Khmer Comparative Dictionary, Ed. Paul Sidwell, 2006. Entry 767. p. 233