เอ่ย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เอีย, เอ้ย, และ เอ๋ย

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เอ่ย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงə̀əi
ราชบัณฑิตยสภาoei
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔɤːj˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์[แก้ไข]

เทียบภาษาจ้วง wq (อื่อ, ตอบ, บอกว่าเห็นด้วย), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง weq (เอื่อ, ตอบ, บอกว่าเห็นด้วย)

คำกริยา[แก้ไข]

เอ่ย (คำอาการนาม การเอ่ย)

  1. เปล่งเสียงพูด, เริ่มพูด

คำอนุภาค[แก้ไข]

เอ่ย

  1. คำออกเสียงใช้ในความเพื่อให้ทาย
    นกอะไรเอ่ย
  2. คำกล่าวประกอบหลังชื่อ เป็นเชิงปรารภเป็นต้น หรือลงท้ายคำกลอน
    เจ้ามัทรีเจ้ามาไยเวลาปานฉะนี้ พระน้องเอ่ยผิดเวลากาล
    (ม. ร่ายยาว กุมาร)