ทลาย

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาเขมรเก่า ថ្លាយ (ถฺลาย) หรือภาษาเขมรเก่ายุคอังกอร์ ទ្លាយ៑ (ทฺลายฺ), ទ្លៃយ៑ (ทฺไลยฺ), จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *laaj; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ធ្លាយ (ธฺลาย); เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ สลาย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ทะ-ลาย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tá-laai
	ราชบัณฑิตยสภา	tha-lai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰa˦˥.laːj˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ทะลาย

คำกริยา

ทลาย (คำอาการนาม การทลาย)

1. อาการที่สิ่งซึ่งเป็นกลุ่มก้อนแตกหักหรือพังกระจัดกระจาย

   กองทรายทลาย

2. พังหรือทำให้พัง, มักใช้เข้าคู่กันเป็น พังทลาย

   กำแพงทลาย

   ทลายกำแพง

3. โดยปริยายหมายความว่า ล้มเหลวไม่ได้ดังหวัง

   ความฝันพังทลาย

   วิมานทลาย

ดูเพิ่ม

• ทำลาย