ภูต

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ภัต และ ภูติ

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์พูด[เสียงสมาส]
พู-ตะ-
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงpûutpuu-dtà-
ราชบัณฑิตยสภาphutphu-ta-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/pʰuːt̚˥˩/(สัมผัส)/pʰuː˧.ta˨˩./
คำพ้องเสียงพูด

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भूत (ภูต, ผี) หรือภาษาบาลี ภูต (ผี)

คำนาม[แก้ไข]

ภูต (คำลักษณนาม ตน)

  1. ผี, มักใช้เข้าคู่กันเป็น ภูตผี

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भूत (ภูต, มีแล้ว, เป็นแล้ว) หรือภาษาบาลี ภูต (มีแล้ว, เป็นแล้ว)

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ภูต

  1. ซึ่งเกิดแล้ว, ซึ่งเป็นแล้ว

ภาษาบาลี[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ภู +‎

คำคุณศัพท์[แก้ไข]

ภูต

  1. เป็นแล้ว

การผันรูป[แก้ไข]

คำกริยา[แก้ไข]

ภูต

  1. อดีตกาล พาร์ทิซิเพิลของ ภวติ