สัทธิงวิหาริก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รูปแบบอื่น[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาบาลี สทฺธิํวิหาริก (ผู้อยู่วิหารพร้อมกัน)

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์สัด-ทิง-วิ-หา-ริก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsàt-ting-wí-hǎa-rík
ราชบัณฑิตยสภาsat-thing-wi-ha-rik
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sat̚˨˩.tʰiŋ˧.wi˦˥.haː˩˩˦.rik̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

สัทธิงวิหาริก

  1. (ศาสนาพุทธ) คำเรียกผู้ได้รับการอุปสมบทแล้ว, ถ้าอุปสมบทต่อพระอุปัชฌาย์องค์ใดก็เป็นสัทธิงวิหาริกของพระอุปัชฌาย์องค์นั้น