อคติ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี อคติ; เทียบเท่า อ + คติ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อะ-คะ-ติ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | à-ká-dtì |
| ราชบัณฑิตยสภา | a-kha-ti | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔa˨˩.kʰa˦˥.tiʔ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]อคติ
ภาษาบาลี
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม
[แก้ไข]อคติ ญ.
- ธรรมชาติมิใช่เป็นที่ไปแห่งพระอริยเจ้า หรือท่านผู้รู้
- กิริยาที่ไม่ควรถึง, กิริยาที่ไม่ควรประพฤติ, คติไม่ควร
- ความลำเอียง
การผันรูป
[แก้ไข]ตารางการผันรูปของ "อคติ" (เพศหญิง)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | อคติ | อคติโย หรือ อคตี |
| กรรมการก (ทุติยา) | อคติํ | อคติโย หรือ อคตี |
| กรณการก (ตติยา) | อคติยา | อคตีหิ หรือ อคตีภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | อคติยา | อคตีนํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | อคติยา หรือ อคตฺยา | อคตีหิ หรือ อคตีภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | อคติยา | อคตีนํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | อคติยา หรือ อคติยํ หรือ อคตฺยํ | อคตีสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | อคติ | อคติโย หรือ อคตี |