อัพภาส

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาบาลี อพฺภาส

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อับ-พาด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	àp-pâat
	ราชบัณฑิตยสภา	ap-phat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔap̚˨˩.pʰaːt̚˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

อัพภาส

1. คำซ้ำ, ในไวยากรณ์บาลีและสันสกฤต หมายเอาการซ้อนหรือซ้ำอักษรลงหน้าศัพท์ เช่น ชวาล (เรือง) เป็น ชัชวาล (รุ่งเรือง), ในภาษาไทยก็ใช้ เช่น ครื้น ครึก ยิ้ม แย้ม ใช้อัพภาสเป็น คะครื้น คะครึก ยะยิ้ม ยะแย้ม