เก๊
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาฮกเกี้ยน[1] 叚 (ké, “ปลอม”) หรือ 假 (ké, “ปลอม”)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เก๊ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gée |
| ราชบัณฑิตยสภา | ke | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /keː˦˥/ | |
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
เก๊ (คำอาการนาม ความเก๊)
- ปลอมหรือเลียนแบบเพื่อให้หลงผิดว่าเป็นของแท้, ไม่ใช่ของแท้, ไม่ใช่ของจริง
- เราใส่ของเก๊ ไปไหนไม่ต้องกลัวโจรปล้น
- ทองเก๊
- ธนบัตรเก๊
- โดยปริยายหมายความว่าไม่มีราคา, ใช้การไม่ได้
- เกเร, ใช้การไม่ได้
- เด็กคนนี้เก๊จริง ๆ ใช้ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 14.
