เก๊

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาฮกเกี้ยน 叚 (ké, “ปลอม”) หรือ 假 (ké, “ปลอม”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เก๊
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gée
	ราชบัณฑิตยสภา	ke
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/keː˦˥/

คำคุณศัพท์

เก๊ (คำอาการนาม ความเก๊)

1. ปลอมหรือเลียนแบบเพื่อให้หลงผิดว่าเป็นของแท้, ไม่ใช่ของแท้, ไม่ใช่ของจริง

   เราใส่ของเก๊ ไปไหนไม่ต้องกลัวโจรปล้น

   ทองเก๊

   ธนบัตรเก๊

2. โดยปริยายหมายความว่าไม่มีราคา, ใช้การไม่ได้
3. เกเร, ใช้การไม่ได้

   เด็กคนนี้เก๊จริง ๆ ใช้ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 14.