เปล่า

ดูเพิ่ม: เปลา และ เปล๋า

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *plɤwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເປົ່າ (เป็่า), คำเมือง ᨸᩖᩮᩢ᩵ᩣ (เปฺลั่า), ไทลื้อ ᦔᧁᧈ (เป่า), ไทใหญ่ ပဝ်ႇ (ป่ว), อาหม 𑜆𑜧 (ปว์) หรือ 𑜆𑜨𑜧 (ปอ̂ว์), ไทดำ ꪹꪜ꪿ꪱ (เป่า), ไทขาว ꪹꪜꪱꫀ, ปักษ์ใต้ เปล๋า, จ้วงแบบจั่วเจียง byaeuq, jaeuq, จ้วง byaeuq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปฺล่าว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bplàao
	ราชบัณฑิตยสภา	plao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/plaːw˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

เปล่า (คำอาการนาม ความเปล่า)

1. ไม่มีอะไรนอกจากตัวของมันเองที่อ้างถึง

   ขวดเปล่า

   มือเปล่า

2. ว่าง ๆ
3. ไม่มีข้อผูกพัน

   ให้เปล่า

   ได้เปล่า

4. อ้างว้าง, ว้าเหว่

   เปล่าอก

   เปล่าใจ

   เปล่าเปลี่ยว

5. (ภาษาปาก) ไม่มีความผิด, ไม่มีส่วนร่วม (ในสิ่งที่ผิด)

คำกริยาวิเศษณ์

เปล่า (คำอาการนาม ความเปล่า)

1. เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่มี ไม่เป็นอย่างนั้น